Plaatsvervangende schaamte

Communicatiemedewerkers van het ministerie van Sociale Zaken hebben gedurende een lange periode ingebroken in het GPD-systeem (GPD staat voor Geassocieerde Pers Diensten). Niet eens, of twee keer, neen, wel driehonderd (300!) keer hebben zij de beveiligde server benaderd. Marcel van Lingen vanmorgen in de media. Morgen doet de hoofdredacteur aangifte. Het is zelfs zo dat één van de ambtenaren geprobeerd heeft om artikelen aan te laten passen, onder andere over het ontslagrecht. Twee ambtenaren zijn oud-werknemers van de GPD, het ligt voor de hand dat zij gebruik hebben gemaakt van oude inlogcodes.

Dit kwam als een schok voor me. Persvrijheid is een groot goed. Nieuwsgierigheid kan ik me best voorstellen, maar om willens en wetens op een beveiligde server rond te neuzen of er actuele gevoeige dossiers worden behandeld...daar kan ik me niets bij voorstellen. Dit is echt een actie die niets met een gezonde bedrijfsethiek van doen heeft. Het deugt niet. Ik vind dit echt tién tandjes verder gaan dan Mabel op Wikipedia (wat overigens een open platform is: daar kan een ieder aanpassingen aan maken. Een besloten server is echt andere koek). Inmiddels hebben de voorlichters hun werk neergelegd. Deze affaire besmet het vak van communicatieadviseurs. Het deugt niet.