ARTIKELEN
NET BINNEN:
VERDER LEZEN:
VERDER LEZEN:
Het ouderwetse ‘grote taken in kleine stukjes hakken’ werkt voor veel mensen op dit moment niet zo goed meer. Omdat het dan nog steeds als een groot monster voelt, dat je met een taartvorkje aanvalt. Fijner is om een groot doel te herdefiniëren. Niet kleiner maken om het kleiner maken, maar ánders te benaderen. En dan resultaten te behalen, mét een goed gevoel. Maar hoe dan?
'Hoe kon het zover komen?' Behalve dan alleen een (gruwelijke) politiek-staatsrechtelijke kwestie, is de aanval op het Amerikaanse Capitool een boeiend communicatievraagstuk. Online, offline, en crossover. Jaren geleden waren er al artikelen over de toekomst van oorlog (ik voeg er een paar toe in dit artikel), hoe deze in het ingewikkelde krachtenveld van social media zouden plaatsvinden, en hoe diffuus en moeilijk zichtbaar alle elementen erin zouden zijn.
Velen missen in deze coronatijd iets (of veel) van wat ze in 'het oude normaal' hadden. Vette omzet, publiek in zalen, vakanties naar Verweggistan, een extra sociaal ecosysteem in een kantoor. Of andere dingen. Je kwam erachter dat het leven niet 100% maakbaar was, terwijl je dat nu net de afgelopen jaren van alle succesgoeroes had gehoord. En misschien hoorde je het van je ouders, voor wie ook zoveel meer mogelijk was dan hun ouders weer hadden ervaren. Maar nu blijkt dat dus echt niet te kloppen, of dat je leven in ieder geval stukken kwetsbaarder te zijn dan je had gedacht. Er zijn op zijn minst wat barstjes gekomen in het beeld van maakbaar geluk.
Vier dominees en Jojanneke walk into a bar. Klinkt als het begin van een mop, nietwaar? ‘t Is geen mop. Wait, what?
Kant en klaar formules voor content - inclusief de te copy-pasten headlines - vliegen je om de oren in gepromote posts op Instagram of Facebook. bijvoorbeeld een documentje met daarin social media headlines voor een heel jaar. Is dat eigenlijk wel zo handig?
De meeste creative achievers hebben er wel eens last van. Copycats. Iemand jat iets van je werk. Of is op z’n zachtst gezegd ‘geïnspireerd’ geraakt door jouw creatie. Wat doe je dan?
Toen ik tien jaar was, meldde onze onderwijzer Hans van Vliet dat we een nieuw vak zouden krijgen: Eigen Onderwerp. Iedere donderdagmiddag, de hele middag, zouden we individueel werken aan één onderwerp waar we interesse in hadden. Het maakte niet uit welk onderwerp het was. Als je er maar enige mate van interesse in had, en er bronnen waren waar je uit zou kunnen putten. En je eigen visie op dat onderwerp ontwikkelde, en het geheel waardevol te maken voor de lezer. Ik vond het geweldig. Het leukste vak ooit. Zo leuk, dat ik het nog iedere dag doe. Het legde de basis voor alles wat ik professioneel heb ontwikkeld. Alles.
Hoe gedijen de meest meest en continue geïnspireerde creatives? Ze doen aan "slow-motion multitasking", zegt auteur Tim Harford op TEDxMerck KGaA. Hij illustreert hoe innovators als Einstein, Darwin, Twyla Tharp en Michael Crichton hun inspiratie en productiviteit vonden door hun aandacht over en weer te ververplaatsen van project tot project, zonder zich opgejaagd te voelen.
Als je merkt dat je je moedig voelt, betekent dit dat je je angsten kent, maar ondanks dat stappen zet om je wensen waar te maken. Toch voel je je dan nog steeds nog steeds verbonden met de bron van angst, en gebruikt je positieve energie om na te streven wat je wilt bereiken (of overwinnen).
Als je moedig bent, leef je volgens je persoonlijke heart core story. Dit is geen constructie. Het is geen laag make-up die een grote zak met angst bedekt. Het voelt niet verstikt door kwellende gedachten terwijl je andere vertelt dat 'alles in orde is'. Want soms is niet alles in orde. Of dat nu feitelijk zo is, of slechts tussen je oren. Zoals Dumbledore al zei (in het slot van Harry Potter): “Of course it’s all happening in your head, Harry. But that doesn’t mean that it isn’t real.”
What do you do when you start hating a project? When you start resenting an idea that in essence was pretty awesome, but in one way or another doesn’t really seem to work out? You’re trying and hanging on, and your other projects are also demanding your time and energy. So what do you do? Cut it loose? Keep on keepin’ on? Or is there another way?
Misschien heb jij dat ook: dat je iets spannends moet doen, wat je nog niet eerder hebt gedaan, en dat je jezelf dan een beetje in de weg zit. Dat je eigenlijk wel weet dat je het zou kúnnen, maar dat het ergens anders aan schort. Bijvoorbeeld dat je zelfvertrouwen net even wat minder is. Of dat je onlangs een mispeer hebt gemaakt, al dan niet publiekelijk, waardoor je je wat bewuster bent geworden van je kwetsbaarheid, en daardoor wat, nou ja, minder fris in je hoofd. Minder vrij en onbevangen. Maar dat is er vaak juist wel voor nodig. Om moedig dingen te kunnen doen.