Eos blikt terug op het eerste jaar MVO
Maatschappelijk verantwoord ondernemen begint de hype wat te ontgroeien. De behoefte van organisaties om maar vooral 'iets aan MVO te doen' begint te transformeren in een besef dat een maatschappelijke component voor lange duur, indefinately, deel blijft uitmaken van bedrijfsvoering en dienstverlening. Welke acties ondernemen bedrijven hiervoor? En moet het altijd een wollig karakter hebben? Het antwoord hierop? Ach, ieder 'ja' of 'nee' is relatief. Zoals in het handige boekje "Basisboek MVO" is te lezen, adviseert een bank om niet teveel te lenen. Daar is niets wolligs aan. Een bierbrouwer voert campagne tegen overmatige alcoholconsumptie, en te textielindustrie controleert toeleveranciers op goede werkomstandigheden. En tijdje geleden leek het te mooi om waar te zijn. Gelukkig is het steeds meer gemeengoed aan het worden.
Eos Communicatie vormt in de loop van de tijd een eigen modus om MVO te integreren. Eerder dit jaar lanceerde ik het label 'Blogging For Good'. Sinds mijn New York Corporate Blogging Trip in juni van dit jaar, heb ik hier vorm aan kunnen geven. Ik doneer een percentage van inkomsten gegenereerd uit blog-werkzaamheden aan goede doelen. Aankomende week is het moment dat ik mijn inmiddels ijverig bloggende opdrachtgevers de doelen kan voorleggen. Zij kunnen dan een keuze maken uit de doelen die ik heb geselecteerd. Doelen die dicht bij mij als mens staan. Want de slagingskans van MVO is aanzienlijk groter als de gekozen acties dichtbij de organisatie en de mensen staan.
Ik heb twee goede doelen gekozen (volgende week meer daarover). Ik was voornemens om als derde doel een initiatief te kiezen dat zich inzet voor Nederlandse weeskinderen. SOS Kinderdorpen ken ik, ze zijn supergoed. Maar wél in het buitenland. Dus ik ben op zoek gegaan naar een initiatief voor Nederlandse weeskinderen. Wat bleek: het is er niet. Ik heb het in ieder geval niet kunnen vinden. Ik heb er zelfs oproepen voor geplaatst. Nul op rekest.
Waarom ik er zo naar op zoek ben gegaan? Omdat ik zélf als tiener wees werd, weet ik maar al te goed met wat voor 'uitdagingen' je te maken kunt krijgen. En weeskinderen (tieners! Mensen die, net als iedere andere normale tiener, hun best doen om een plek in de wereld te veroveren en zichzelf en hun leven vorm te geven!) kunnen bést een steuntje in de rug gebruiken in hun zoektocht naar een beter bestaan, naar geluk. Want als tiener is het al moeilijk genoeg om je 'normaal' te voelen. En dat is uiteindelijk wat je wilt op die leeftijd: niet opvallen, ergens bij horen, je ergens thuis voelen. Misschien is dat wel dé reden dat weeskinderen niet zo opvallen. Ze wíllen niet opvallen. Laten we ze daar dan bij helpen. Zodat ze een normaal tienerleven kunnen leiden.
Dus, op herhaling: wie kent een initiatief dat zich voor Nederlandse weeskinderen inzet? Ik hoor het graag.
Ik ben benieuwd wat 2008 gaat brengen. Ik ga de kerst- en nieuwjaarperiode eens gebruiken om goed na te denken over nieuwe ambities, nieuwe manieren op MVO vorm te geven op een manier die past bij mij, en over nieuwe digitale innovaties. Dat soort gedachten gaan gemakkelijker als je iets praktisch om handen hebt. Ik ga uitgevoerde plannen evalueren en nieuwe ideeën dus bedenken...tijdens het klussen thuis! Dus met de verfpot en kwast in de hand, hoop ik op mooie ideeën.