Daten met TEDx
Nu mag ik honderden presentaties en workshops hebben gegeven en meer dan vijfhonderd e-learningvideo's hebben opgenomen, maar het voorbereiden van een TEDx talk is écht iets anders. Het is een bijzondere thrill ride, en ik vind het bijzonder dat ik dit proces mag aangaan. Want wat leer ik absurd veel in relatief korte tijd.
Nu zou je kunnen denken: "Dan wist jij zeker nog niet zoveel over public speaking als dat je dacht". En toch ligt dat genuanceerder. Want er zijn zoveel verschillende genres in public speaking. Bijvoorbeeld interactieve workshops, lezingen, motivational speeches, conference keynotes, trainingen, colleges, etc. Maar het is niet voor niets dat er boeken vol zijn geschreven over spreken à la TED en TEDx. Men wil het kunnen. En er komt ook veel bij kijken. Behalve het samenstellen van een goed verhaal krijg je te maken met de regelgeving van TEDx, het bondige time frame van maximaal 18 minuten, het performen op een bepaald moment op de dag, het hoge latje van de organisatie en eigenlijk alle TEDx-sprekers, de afweging wel-of-niet-scripted-spreken, en nog veel, heel veel meer factoren. Die lees je onder meer in Talk Like TED, How To Deliver A TED Talk, Slide:ology, How To Design TED Worthy Presentation Slides e.a. Allemaal doorgeakkerd op mijn Kindle tijdens mijn pendelritjes in de metro. En dan heb je nog je eigen voortschrijdend inzicht, je persoonlijke werkervaringen en de blogs van eerdere TEDx sprekers. En het vele oefenen (oefenen en nog meer oefenen). Heb zelfs mogen oefenen in een leef theater, met een goede vriend die ook regisseur is. Zo dankbaar voor. Inspirerend. En tijdrovend. :-) En de bezielende begeleiding van het TEDxDelft team (curatoren, spreaking mentors, stage performance pro etc.) is echt super. Zij zorgen dat het als gesmeerd verloopt. Leer erg veel van hen. Ik geloof enorm in het credo "How do you know you're communicating your idea correctly if you don't seek and hear the input of others?". Daar stel ik me dus enorm voor open. Heb goede mensen om me heen. Mensen die me voorzien van goede, soms harde feedback. Maar altijd vanuit een goede bron. En ik vind het erg gaaf dat ik deze uitdaging voor m'n kiezen krijg, zo vlak voordat ik veertig word (in juni).
Als je het doet, moet je het ook écht dóen. Er is geen ruimte voor half werk. En dat wil je ook niet. Want het is TEDx.
Nu ben ik niet iemand van zenuwen voor een zaal. Nooit gehad. Ja, vroeger op de basisschool, toen ik een spreekbeurt gaf (in de derde klas: 'De Zeester'). En op de HAVO, toen ik een autobiografisch opstel moest voordragen voor de klas (voor het schrijven haalde ik een 9. Maar voordragen van zoiets persoonlijks, dat vond ik best een kluif toen ik net 16 was). Maar sinds mijn tijd op de kunstacademie heb ik nooit meer een moment van plankenkoorts gehad. En mijn afstuderen is toch alweer een slordige zeventien jaar geleden. Spreken voor een zaal? Appeltje-eitje.
Maar nu dus even niet. Want. Plankenkoorts.
Boyo, wat is dat verfrissend. Ik kende die kant van mezelf helemaal niet. Dus ik ging op zoek naar het hoe en waarom van deze plotseling opgekomen plankenkoorts. Waar kwam dat klamme-zweetgevoel nu weer vandaan? En die belachelijke zenuwen? En toen wist ik het ineens.
Het voelt als een eerste date met het stuk van de school.
En let's face it. TEDx is het stuk van de school. Je flirt met het concept. Je houdt je eraan en probeert toch je eigen edge erin te leggen. Je draait om de inhoud heen, zoekt naar de essentie. Je wilt het goede laten zien. Want het onzekere voel je tóch wel. Je wilt het verschil maken. Je doet je tofste nieuwe jurk aan. En je kiest met extra veel zorg je nieuwe schoenen uit. Met gierende vlinders wachten op het bankje. Je verdiept je in de ander. Je wilt het beter doen dan ooit tevoren. En misschien denken anderen in de klas 'waarom heeft hij mij niet mee uit gevraagd? Ik ben misschien wel veel cooler!' Ach. It's all in the dating game. En ook dat is okee. We're all human.
En je wilt jezelf blijven, want je voordoen als een ander heeft nooit zin, dat had je moeder je al wel geleerd. En haar andere wijsheid: "Je doet niet overmatig je best voor hem, dat moet hij eerst maar doen!" kwam ook al niet uit de lucht vallen.
Maar wat is overmatig? Wanneer is veel teveel?
Teveel is als je speechmentor aangeeft dat je een beetje overtraind bent. Dat je het even een paar dagen moet loslaten ("Loslaten? Loslaten? Ben je gék geworden of zo?"). En dat het dan vast over een weekje vanzelf gaat. Zoals de wereld altijd al van je gewend was. En de mentor heeft dan ook, zoals meestal, gelijk. Want zo gaat het dan ook. Het klinkt cliché (en dat is het ook): op het moment dat je mentor tegen je zegt dat je het al goed kent maar dat je het even moet loslaten om er weer als een vrije vogel in te kunnen staan, valt er een gewicht van je af en geniet je weer met nieuwe energie van het proces.
En perfect bestaat niet (ha, weer een cliché).
Het stuk van de school is ook niet perfect. En dat hoeft ook niet. Ik ga voor het zo goed mogelijk laten zien van het verhaal dat ik wil delen. We zijn er nog niet, maar we komen er wel. Niets is gegarandeerd. Deze performance is zeker niet vooraf 'kat in 't bakkie'. It ain't over til it's over. Nog een paar weekjes, dan weten we meer: TEDxDelft, 27 februari 2015.