Economie: profetische uitspraken werken

Dit weekend staat in de Volkskrant (hardcopyversie, pagina 7) een aardig stukje van Ayolt de Groot in de Economie-katern. De kop: 'Wall Street reageert iets te gretig op Roubini'. In het aansprekende stukje staat uiteengezet hoe een uitspraak van Nouriel Roubini (door economiepessimisten ook wel Dr. Doom genoemd) op een bijeenkomst in New York uit z'n verband is gerukt en daadwerkelijk voor een positieve beweging op de markt heeft gezorgd. Je zou denken: top! Maar: Roubini had de uitspraak niet zo positief bedoeld. En bam! - daar gingen de koersen weer. Hè!?

Wat was het geval? Roubini voorspelde het einde van de recessie aan het eind van 2009. Vervolgens knalde de S&P500-index die dag met 1 procent omhoog. Een te kort tijdsbestek om de voorspelling van Roubini op credibiliteit te controleren (voor zover mogelijk). Conclusie: de voorspelling van de persoon bleek al genoeg om daadwerkelijk een opwaartse beweging te bewerkstelligen. Ik zou denken: yes! Te gek! Heb vertrouwen! Geloof in herstel! Doe er meteen iets mee! En ja, zie het resultaat! Oogst! Maar no such luck. Roubini zelf had de behoefte om zijn eigen voorspelling toch te nuanceren. Of in ieder geval aan te geven dat zijn voorspelling negatiever was dan dat deze door de handelaren was geïnterpreteerd. Het herstel zou nog tot 2010 op zich laten wachten, en ook nog eens van tijdelijke en geringe aard zijn. De krimp zou weer inzetten. Het resultaat: vul maar in.

Misschien was het aardig geweest als Roubini - bij wijze van experiment - het erbij had gelaten. Had afgewacht of de stijging zou doorzetten, ONDANKS zijn persoonlijke perceptie op toekomstige ontwikkelingen. Misschien had het hem wel verrast. En waren koersen weer gestegen. We zullen het niet weten. Wanneer breekt de tijd aan dat opiniemakers en economische voorspellers echt verantwoordelijkheid erkennen in de communicatieve machtpositie die ze hebben?